κεχαρισμένε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.kʰa.riz.mé.ne/ → /ce.xa.rizˈme.ne/ → /ce.xa.rizˈme.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.kʰa.riz.mé.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.kʰa.rizˈme.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.xa.rizˈme.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.xa.rizˈme.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.xa.rizˈme.ne/

Participle

κεχᾰρισμένε • (kekhărisméne)

1. masculine vocative singular of κεχαρισμένος (kekharisménos)