κελεύεις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.lěu̯.eːs/ → /ceˈle.βis/ → /ceˈle.vis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.lěu̯.eːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈle.wis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈle.βis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈle.vis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈle.vis/

Verb

κελεύεις • (keleúeis)

1. second-person singular present active indicative of κελεύω (keleúō)