κατοικητηρίω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.kɛː.tɛː.rí.ɔː/ → /ka.ty.ci.tiˈri.o/ → /ka.ti.ci.tiˈri.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.kɛː.tɛː.rí.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ty.ke̝.te̝ˈri.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ty.ci.tiˈri.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ty.ci.tiˈri.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ti.ci.tiˈri.o/

Adjective

κᾰτοικητηρίω • (kătoikētēríō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of κατοικητήριος (katoikētḗrios)