κατοικητηρίοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.kɛː.tɛː.rí.oi̯n/ → /ka.ty.ci.tiˈri.yn/ → /ka.ti.ci.tiˈri.in/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.kɛː.tɛː.rí.oi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ty.ke̝.te̝ˈri.yn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ty.ci.tiˈri.yn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ty.ci.tiˈri.yn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ti.ci.tiˈri.in/

Adjective

κᾰτοικητηρίοιν • (kătoikētēríoin)

1. genitive/dative dual of κατοικητήριος (katoikētḗrios)