κατοικητήριε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.kɛː.tɛ̌ː.ri.e/ → /ka.ty.ciˈti.ri.e/ → /ka.ti.ciˈti.ri.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.kɛː.tɛ̌ː.ri.e/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ty.ke̝ˈte̝.ri.e/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ty.ciˈti.ri.e/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ty.ciˈti.ri.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ti.ciˈti.ri.e/

Adjective

κᾰτοικητήρῐε • (kătoikētḗrĭe)

1. masculine vocative singular of κατοικητήριος (katoikētḗrios)