κατηχούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tɛː.kʰǔː.me.nos/ → /ka.tiˈxu.me.nos/ → /ka.tiˈxu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tɛː.kʰǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.te̝ˈkʰu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tiˈxu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tiˈxu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tiˈxu.me.nos/

Participle

κᾰτηχούμενος • (katēkhoúmenos) m (feminine κᾰτηχουμένη, neuter κᾰτηχούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle contracted of κατηχέω (katēkhéō)
2. (Koine, Byzantine, nominalized, Christianity) catechumen

Declension

First and second declension of κᾰτηχούμενος; κᾰτηχουμένη; κᾰτηχούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰτηχούμενος katēkhoúmenos	κᾰτηχουμένη katēkhouménē	κᾰτηχούμενον katēkhoúmenon		κᾰτηχουμένω katēkhouménō	κᾰτηχουμένᾱ katēkhouménā	κᾰτηχουμένω katēkhouménō		κᾰτηχούμενοι katēkhoúmenoi	κᾰτηχούμεναι katēkhoúmenai	κᾰτηχούμενᾰ katēkhoúmena
Genitive		κᾰτηχουμένου katēkhouménou	κᾰτηχουμένης katēkhouménēs	κᾰτηχουμένου katēkhouménou		κᾰτηχουμένοιν katēkhouménoin	κᾰτηχουμέναιν katēkhouménain	κᾰτηχουμένοιν katēkhouménoin		κᾰτηχουμένων katēkhouménōn	κᾰτηχουμένων katēkhouménōn	κᾰτηχουμένων katēkhouménōn
Dative		κᾰτηχουμένῳ katēkhouménōi	κᾰτηχουμένῃ katēkhouménēi	κᾰτηχουμένῳ katēkhouménōi		κᾰτηχουμένοιν katēkhouménoin	κᾰτηχουμέναιν katēkhouménain	κᾰτηχουμένοιν katēkhouménoin		κᾰτηχουμένοις katēkhouménois	κᾰτηχουμέναις katēkhouménais	κᾰτηχουμένοις katēkhouménois
Accusative		κᾰτηχούμενον katēkhoúmenon	κᾰτηχουμένην katēkhouménēn	κᾰτηχούμενον katēkhoúmenon		κᾰτηχουμένω katēkhouménō	κᾰτηχουμένᾱ katēkhouménā	κᾰτηχουμένω katēkhouménō		κᾰτηχουμένους katēkhouménous	κᾰτηχουμένᾱς katēkhouménās	κᾰτηχούμενᾰ katēkhoúmena
Vocative		κᾰτηχούμενε katēkhoúmene	κᾰτηχουμένη katēkhouménē	κᾰτηχούμενον katēkhoúmenon		κᾰτηχουμένω katēkhouménō	κᾰτηχουμένᾱ katēkhouménā	κᾰτηχουμένω katēkhouménō		κᾰτηχούμενοι katēkhoúmenoi	κᾰτηχούμεναι katēkhoúmenai	κᾰτηχούμενᾰ katēkhoúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰτηχουμένως katēkhouménōs				κᾰτηχουμενώτερος katēkhoumenṓteros				κᾰτηχουμενώτᾰτος katēkhoumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: catēchūmenus (see there for further descendants)

Further reading

• Sophocles, Evangelinos Apostolides (1900) “κατηχούμενος”, in Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B. C. 146 to A. D. 1100), New York: Charles Scribner’s Sons, page 653