κατηχούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tɛː.kʰǔː.me.nos/ → /ka.tiˈxu.me.nos/ → /ka.tiˈxu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tɛː.kʰǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.te̝ˈkʰu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tiˈxu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tiˈxu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tiˈxu.me.nos/

Participle

κᾰτηχούμενος • (kătēkhoúmenos) m (feminine κᾰτηχουμένη, neuter κᾰτηχούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle contracted of κατηχέω (katēkhéō)
2. (Koine, Byzantine, nominalized, Christianity) catechumen

Declension

First and second declension of κᾰτηχούμενος; κᾰτηχουμένη; κᾰτηχούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰτηχούμενος kătēkhoúmenos	κᾰτηχουμένη kătēkhouménē	κᾰτηχούμενον kătēkhoúmenon		κᾰτηχουμένω kătēkhouménō	κᾰτηχουμένᾱ kătēkhouménā	κᾰτηχουμένω kătēkhouménō		κᾰτηχούμενοι kătēkhoúmenoi	κᾰτηχούμεναι kătēkhoúmenai	κᾰτηχούμενᾰ kătēkhoúmenă
Genitive		κᾰτηχουμένου kătēkhouménou	κᾰτηχουμένης kătēkhouménēs	κᾰτηχουμένου kătēkhouménou		κᾰτηχουμένοιν kătēkhouménoin	κᾰτηχουμέναιν kătēkhouménain	κᾰτηχουμένοιν kătēkhouménoin		κᾰτηχουμένων kătēkhouménōn	κᾰτηχουμένων kătēkhouménōn	κᾰτηχουμένων kătēkhouménōn
Dative		κᾰτηχουμένῳ kătēkhouménōi	κᾰτηχουμένῃ kătēkhouménēi	κᾰτηχουμένῳ kătēkhouménōi		κᾰτηχουμένοιν kătēkhouménoin	κᾰτηχουμέναιν kătēkhouménain	κᾰτηχουμένοιν kătēkhouménoin		κᾰτηχουμένοις kătēkhouménois	κᾰτηχουμέναις kătēkhouménais	κᾰτηχουμένοις kătēkhouménois
Accusative		κᾰτηχούμενον kătēkhoúmenon	κᾰτηχουμένην kătēkhouménēn	κᾰτηχούμενον kătēkhoúmenon		κᾰτηχουμένω kătēkhouménō	κᾰτηχουμένᾱ kătēkhouménā	κᾰτηχουμένω kătēkhouménō		κᾰτηχουμένους kătēkhouménous	κᾰτηχουμένᾱς kătēkhouménās	κᾰτηχούμενᾰ kătēkhoúmenă
Vocative		κᾰτηχούμενε kătēkhoúmene	κᾰτηχουμένη kătēkhouménē	κᾰτηχούμενον kătēkhoúmenon		κᾰτηχουμένω kătēkhouménō	κᾰτηχουμένᾱ kătēkhouménā	κᾰτηχουμένω kătēkhouménō		κᾰτηχούμενοι kătēkhoúmenoi	κᾰτηχούμεναι kătēkhoúmenai	κᾰτηχούμενᾰ kătēkhoúmenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰτηχουμένως kătēkhouménōs				κᾰτηχουμενώτερος kătēkhoumenṓteros				κᾰτηχουμενώτᾰτος kătēkhoumenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: catēchūmenus (see there for further descendants)

Further reading

• Sophocles, Evangelinos Apostolides (1900) “κατηχούμενος”, in Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B. C. 146 to A. D. 1100), New York: Charles Scribner’s Sons, page 653