Jump to content

καταπτήσσω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From κατα- (kata-) +‎ πτήσσω (ptḗssō).

Pronunciation

[edit]
 

Mark the vowel length of the ambiguous vowels α and α by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

[edit]

καταπτήσσω • (kataptḗssō)

  1. to crouch, cower in fear
    • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 252:
      χθονὸς γὰρ πᾶς πεποίμανται τόπος, ὑπέρ τε πόντον ἀπτέροις ποτήμασιν ἦλθον διώκουσ᾽, οὐδὲν ὑστέρα νεώς. καὶ νῦν ὅδ᾽ ἐνθάδ᾽ ἐστί που καταπτακών.
      khthonòs gàr pâs pepoímantai tópos, hupér te pónton aptérois potḗmasin êlthon diṓkous’, oudèn hustéra neṓs. kaì nûn hód’ enthád’ estí pou kataptakṓn.
  2. (with accusative) to cower beneath
    • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae 11.18:
      ἦν γάρ τι καὶ κατεπτηχὸς τὴν ἐξουσίαν οὐκ ἐλάχιστον μέρος ἐκ τῶν συνέδρων.
      ên gár ti kaì kateptēkhòs tḕn exousían ouk elákhiston méros ek tôn sunédrōn.

Conjugation

[edit]
   Present: καταπτήσσω, καταπτήσσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καταπτήσσω καταπτήσσεις καταπτήσσει καταπτήσσετον καταπτήσσετον καταπτήσσομεν καταπτήσσετε καταπτήσσουσῐ(ν)
subjunctive καταπτήσσω καταπτήσσῃς καταπτήσσῃ καταπτήσσητον καταπτήσσητον καταπτήσσωμεν καταπτήσσητε καταπτήσσωσῐ(ν)
optative καταπτήσσοιμῐ καταπτήσσοις καταπτήσσοι καταπτήσσοιτον καταπτησσοίτην καταπτήσσοιμεν καταπτήσσοιτε καταπτήσσοιεν
imperative   κατάπτησσε καταπτησσέτω καταπτήσσετον καταπτησσέτων   καταπτήσσετε καταπτησσόντων
middle/
passive 		indicative καταπτήσσομαι καταπτήσσῃ,
καταπτήσσει 		καταπτήσσεται καταπτήσσεσθον καταπτήσσεσθον καταπτησσόμεθᾰ καταπτήσσεσθε καταπτήσσονται
subjunctive καταπτήσσωμαι καταπτήσσῃ καταπτήσσηται καταπτήσσησθον καταπτήσσησθον καταπτησσώμεθᾰ καταπτήσσησθε καταπτήσσωνται
optative καταπτησσοίμην καταπτήσσοιο καταπτήσσοιτο καταπτήσσοισθον καταπτησσοίσθην καταπτησσοίμεθᾰ καταπτήσσοισθε καταπτήσσοιντο
imperative   καταπτήσσου καταπτησσέσθω καταπτήσσεσθον καταπτησσέσθων   καταπτήσσεσθε καταπτησσέσθων
active middle/passive
infinitive καταπτήσσειν καταπτήσσεσθαι
participle m καταπτήσσων καταπτησσόμενος
f καταπτήσσουσᾰ καταπτησσομένη
n καταπτῆσσον καταπτησσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: καταπτήξω, καταπτήξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καταπτήξω καταπτήξεις καταπτήξει καταπτήξετον καταπτήξετον καταπτήξομεν καταπτήξετε καταπτήξουσῐ(ν)
optative καταπτήξοιμῐ καταπτήξοις καταπτήξοι καταπτήξοιτον καταπτηξοίτην καταπτήξοιμεν καταπτήξοιτε καταπτήξοιεν
middle indicative καταπτήξομαι καταπτήξῃ,
καταπτήξει 		καταπτήξεται καταπτήξεσθον καταπτήξεσθον καταπτηξόμεθᾰ καταπτήξεσθε καταπτήξονται
optative καταπτηξοίμην καταπτήξοιο καταπτήξοιτο καταπτήξοισθον καταπτηξοίσθην καταπτηξοίμεθᾰ καταπτήξοισθε καταπτήξοιντο
active middle
infinitive καταπτήξειν καταπτήξεσθαι
participle m καταπτήξων καταπτηξόμενος
f καταπτήξουσᾰ καταπτηξομένη
n καταπτῆξον καταπτηξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: καταπτῆκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καταπτῆκᾰ καταπτῆκᾰς καταπτῆκε(ν) καταπτήκᾰτον καταπτήκᾰτον καταπτήκᾰμεν καταπτήκᾰτε καταπτήκᾱσῐ(ν)
subjunctive καταπτήκω καταπτήκῃς καταπτήκῃ καταπτήκητον καταπτήκητον καταπτήκωμεν καταπτήκητε καταπτήκωσῐ(ν)
optative καταπτήκοιμῐ,
καταπτηκοίην 		καταπτήκοις,
καταπτηκοίης 		κατεπτήκοι,
καταπτηκοίη 		καταπτήκοιτον καταπτηκοίτην καταπτήκοιμεν καταπτήκοιτε καταπτήκοιεν
imperative   καταπτῆκε καταπτηκέτω καταπτήκετον καταπτηκέτων   καταπτήκετε καταπτηκόντων
active
infinitive κατεπτηκέναι
participle m καταπτηκώς
f καταπτηκυῖᾰ
n κατεπτηκός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: καταπτῆχᾰ/καταπτῆχε
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καταπτῆχᾰ/καταπτῆχε καταπτῆχᾰς καταπτῆχε(ν) καταπτήχᾰτον καταπτήχᾰτον καταπτήχᾰμεν καταπτήχᾰτε καταπτήχᾱσῐ(ν)
subjunctive καταπτήχω καταπτήχῃς καταπτήχῃ καταπτήχητον καταπτήχητον καταπτήχωμεν καταπτήχητε καταπτήχωσῐ(ν)
optative καταπτήχοιμῐ,
καταπτηχοίην 		καταπτήχοις,
καταπτηχοίης 		κατεπτήχοι,
καταπτηχοίη 		καταπτήχοιτον καταπτηχοίτην καταπτήχοιμεν καταπτήχοιτε καταπτήχοιεν
imperative   καταπτῆχε καταπτηχέτω καταπτήχετον καταπτηχέτων   καταπτήχετε καταπτηχόντων
active
infinitive κατεπτηχέναι
participle m καταπτηχώς/καταπεπτηώς
f καταπτηχυῖᾰ
n κατεπτηχός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κατάπτηξᾰ, καταπτηξᾰ́μην (Epic), unaugmented
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατάπτηξᾰ κατάπτηξᾰς κατάπτηξε(ν) καταπτήξᾰτον καταπτηξᾰ́την καταπτήξᾰμεν καταπτήξᾰτε κατάπτηξᾰν
subjunctive καταπτήξω καταπτήξῃς καταπτήξῃ καταπτήξητον καταπτήξητον καταπτήξωμεν καταπτήξητε/καταπτήξετε καταπτήξωσῐ(ν)
optative καταπτήξαιμῐ καταπτήξειᾰς,
καταπτήξαις 		καταπτήξειε(ν),
καταπτήξαι 		καταπτήξαιτον καταπτηξαίτην καταπτήξαιμεν καταπτήξαιτε καταπτήξειᾰν,
καταπτήξαιεν
imperative   κατάπτηξον καταπτηξᾰ́τω καταπτήξᾰτον καταπτηξᾰ́των   καταπτήξᾰτε καταπτηξᾰ́ντων
middle indicative καταπτηξᾰ́μην καταπτήξω καταπτήξᾰτο καταπτήξᾰσθον καταπτηξᾰ́σθην καταπτηξᾰ́μεθᾰ καταπτήξᾰσθε καταπτήξᾰντο
subjunctive καταπτήξωμαι καταπτήξῃ καταπτήξηται καταπτήξησθον καταπτήξησθον καταπτηξώμεθᾰ καταπτήξησθε καταπτήξωνται
optative καταπτηξαίμην καταπτήξαιο καταπτήξαιτο καταπτήξαισθον καταπτηξαίσθην καταπτηξαίμεθᾰ καταπτήξαισθε καταπτήξαιντο
imperative   κατάπτηξαι καταπτηξᾰ́σθω καταπτήξᾰσθον καταπτηξᾰ́σθων   καταπτήξᾰσθε καταπτηξᾰ́σθων
active middle
infinitive καταπτῆξαι καταπτήξᾰσθαι
participle m καταπτήξᾱς καταπτηξᾰ́μενος
f καταπτήξᾱσᾰ καταπτηξᾰμένη
n καταπτῆξᾰν καταπτηξᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κατέπτην, κατεπτᾰ́μην (Epic), unaugmented
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κατέπτην κατέπτης κατέπτη κατέπτητον κατεπτήτην κατέπτημεν κατέπτητε κατέπτησᾰν
subjunctive κατεπτῶ κατεπτῇς κατεπτῇ κατεπτῆτον κατεπτῆτον κατεπτῶμεν κατεπτῆτε κατεπτῶσῐ(ν)
optative κατεπταίην κατεπταίης κατεπταίη κατεπταῖτον,
κατεπταίητον 		κατεπταίτην,
κατεπταιήτην 		κατεπταῖμεν,
κατεπταίημεν 		κατεπταῖτε,
κατεπταίητε 		κατεπταῖεν,
κατεπταίησᾰν
imperative   κατέπτηθῐ κατεπτήτω κατέπτητον κατεπτήτων   κατέπτητε κατεπτᾰ́ντων
middle indicative κατεπτᾰ́μην κατέπτω κατέπτᾰτο κατέπτᾰσθον κατεπτᾰ́σθην κατεπτᾰ́μεθᾰ κατέπτᾰσθε κατέπτᾰντο
subjunctive κατεπτῶμαι κατεπτῇ κατεπτῆται κατεπτῆσθον κατεπτῆσθον κατεπτώμεθᾰ κατεπτῆσθε κατεπτῶνται
optative κατεπταίμην κατεπταῖο κατεπταῖτο κατεπταῖσθον κατεπταίσθην κατεπταίμεθᾰ κατεπταῖσθε κατεπταῖντο
imperative   κατέπτω κατεπτᾰ́σθω κατέπτᾰσθον κατεπτᾰ́σθων   κατέπτᾰσθε κατεπτᾰ́σθων
active middle
infinitive κατεπτῆναι κατέπτᾰσθαι
participle m κατεπτᾱ́ς/καταπτακών κατεπτᾰ́μενος
f κατεπτᾶσᾰ κατεπτᾰμένη
n κατεπτᾰ́ν κατεπτᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=καταπτήσσω&oldid=83820430"