καταπολεμηθῆναι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.po.le.mɛː.tʰɛ̂ː.nai̯/ → /ka.ta.po.le.miˈθi.nɛ/ → /ka.ta.po.le.miˈθi.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.po.le.mɛː.tʰɛ̂ː.nai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.po.le.me̝ˈtʰe̝.nɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.po.le.miˈθi.nɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.po.le.miˈθi.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.po.le.miˈθi.ne/

Verb

κᾰτᾰπολεμηθῆναι • (katapolemēthênai)

1. aorist passive infinitive of καταπολεμέω (katapoleméō)