καταλυτηρίου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.tɛː.rí.uː/ → /ka.ta.ly.tiˈri.u/ → /ka.ta.li.tiˈri.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.tɛː.rí.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.ly.te̝ˈri.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.ly.tiˈri.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.ly.tiˈri.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.li.tiˈri.u/

Noun

κᾰτᾰλῠτηρίου • (kătălŭtēríou)

1. genitive singular of καταλυτήριον (katalutḗrion)