καταλυτήροιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.tɛ̌ː.roi̯n/ → /ka.ta.lyˈti.ryn/ → /ka.ta.liˈti.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.tɛ̌ː.roi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte̝.ryn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈti.ryn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈti.ryn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈti.rin/

Noun

κᾰτᾰλῠτήροιν • (katalutḗroin)

1. genitive/dative dual of καταλυτήρ (katalutḗr)