καταλυτέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.té.ɔːn/ → /ka.ta.lyˈte.on/ → /ka.ta.liˈte.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.on/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέων • (katalutéōn)

1. masculine/feminine/neuter genitive plural of καταλυτέος (katalutéos)