καταλυτέω

See also: καταλυτέῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.té.ɔː/ → /ka.ta.lyˈte.o/ → /ka.ta.liˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.o/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέω • (katalutéō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of καταλυτέος (katalutéos)