καταλυτέου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.té.uː/ → /ka.ta.lyˈte.u/ → /ka.ta.liˈte.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.u/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέου • (katalutéou)

1. masculine/neuter genitive singular of καταλυτέος (katalutéos)