καταλυτέοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.té.oi̯n/ → /ka.ta.lyˈte.yn/ → /ka.ta.liˈte.in/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.oi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.yn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.yn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.yn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.in/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέοιν • (katalutéoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of καταλυτέος (katalutéos)