καταλυσαμένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.lyː.sa.mé.noi̯n/ → /ka.ta.ly.saˈme.nyn/ → /ka.ta.li.saˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.lyː.sa.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.ly.saˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.ly.saˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.ly.saˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.li.saˈme.nin/

Participle

κᾰτᾰλῡσᾰμένοιν • (kătălūsăménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of καταλῡσάμενος (katalūsámenos)