καταλυσάμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.lyː.sá.me.non/ → /ka.ta.lyˈsa.me.non/ → /ka.ta.liˈsa.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.lyː.sá.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈsa.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈsa.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈsa.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈsa.me.non/

Participle

κᾰτᾰλῡσάμενον • (katalūsámenon)

1. inflection of καταλῡσάμενος (katalūsámenos):
   1. neuter nominative/accusative/vocative singular
   2. masculine accusative singular