κατάλυσιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tá.ly.sin/ → /kaˈta.ly.sin/ → /kaˈta.li.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tá.ly.sin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈta.ly.sin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈta.ly.sin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈta.ly.sin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈta.li.sin/

Noun

κᾰτάλῠσῐν • (kătálŭsĭn)

1. accusative singular of κατάλυσις (katálusis)