κανόνος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.nó.nos/ → /kaˈno.nos/ → /kaˈno.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.nó.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈno.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈno.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈno.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈno.nos/

Noun

κᾰνόνος • (kănónos)

1. genitive singular of κᾰνών (kănṓn)