καλούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.lǔː.me.nos/ → /kaˈlu.me.nos/ → /kaˈlu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.lǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈlu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈlu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈlu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈlu.me.nos/

Participle

κᾰλούμενος • (kăloúmenos) m (feminine κᾰλουμένη, neuter κᾰλούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of κᾰλέω (kăléō)

Declension

First and second declension of κᾰλούμενος; κᾰλουμένη; κᾰλούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰλούμενος kăloúmenos	κᾰλουμένη kălouménē	κᾰλούμενον kăloúmenon		κᾰλουμένω kălouménō	κᾰλουμένᾱ kălouménā	κᾰλουμένω kălouménō		κᾰλούμενοι kăloúmenoi	κᾰλούμεναι kăloúmenai	κᾰλούμενᾰ kăloúmenă
Genitive		κᾰλουμένου kălouménou	κᾰλουμένης kălouménēs	κᾰλουμένου kălouménou		κᾰλουμένοιν kălouménoin	κᾰλουμέναιν kălouménain	κᾰλουμένοιν kălouménoin		κᾰλουμένων kălouménōn	κᾰλουμένων kălouménōn	κᾰλουμένων kălouménōn
Dative		κᾰλουμένῳ kălouménōi	κᾰλουμένῃ kălouménēi	κᾰλουμένῳ kălouménōi		κᾰλουμένοιν kălouménoin	κᾰλουμέναιν kălouménain	κᾰλουμένοιν kălouménoin		κᾰλουμένοις kălouménois	κᾰλουμέναις kălouménais	κᾰλουμένοις kălouménois
Accusative		κᾰλούμενον kăloúmenon	κᾰλουμένην kălouménēn	κᾰλούμενον kăloúmenon		κᾰλουμένω kălouménō	κᾰλουμένᾱ kălouménā	κᾰλουμένω kălouménō		κᾰλουμένους kălouménous	κᾰλουμένᾱς kălouménās	κᾰλούμενᾰ kăloúmenă
Vocative		κᾰλούμενε kăloúmene	κᾰλουμένη kălouménē	κᾰλούμενον kăloúmenon		κᾰλουμένω kălouménō	κᾰλουμένᾱ kălouménā	κᾰλουμένω kălouménō		κᾰλούμενοι kăloúmenoi	κᾰλούμεναι kăloúmenai	κᾰλούμενᾰ kăloúmenă
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.