κακότεχνος

Ancient Greek

Etymology

From κακο- (kako-, “bad”) +‎ τέχνη (tékhnē, “art, craft, practice”) +‎ -ος (-os)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.kó.te.kʰnos/ → /kaˈko.te.xnos/ → /kaˈko.te.xnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.kó.te.kʰnos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈko.te.kʰnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈko.te.xnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈko.te.xnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈko.te.xnos/

Adjective

κᾰκότεχνος • (kăkótekhnos) m or f (neuter κᾰκότεχνον); second declension

1. artful, using evil practices, with bad art

Declension

Second declension of κᾰκότεχνος; κᾰκότεχνον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκότεχνος kăkótekhnos	κᾰκότεχνον kăkótekhnon		κᾰκοτέχνω kăkotékhnō	κᾰκοτέχνω kăkotékhnō		κᾰκότεχνοι kăkótekhnoi	κᾰκότεχνᾰ kăkótekhnă
Genitive		κᾰκοτέχνου kăkotékhnou	κᾰκοτέχνου kăkotékhnou		κᾰκοτέχνοιν kăkotékhnoin	κᾰκοτέχνοιν kăkotékhnoin		κᾰκοτέχνων kăkotékhnōn	κᾰκοτέχνων kăkotékhnōn
Dative		κᾰκοτέχνῳ kăkotékhnōi	κᾰκοτέχνῳ kăkotékhnōi		κᾰκοτέχνοιν kăkotékhnoin	κᾰκοτέχνοιν kăkotékhnoin		κᾰκοτέχνοις kăkotékhnois	κᾰκοτέχνοις kăkotékhnois
Accusative		κᾰκότεχνον kăkótekhnon	κᾰκότεχνον kăkótekhnon		κᾰκοτέχνω kăkotékhnō	κᾰκοτέχνω kăkotékhnō		κᾰκοτέχνους kăkotékhnous	κᾰκότεχνᾰ kăkótekhnă
Vocative		κᾰκότεχνε kăkótekhne	κᾰκότεχνον kăkótekhnon		κᾰκοτέχνω kăkotékhnō	κᾰκοτέχνω kăkotékhnō		κᾰκότεχνοι kăkótekhnoi	κᾰκότεχνᾰ kăkótekhnă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κᾰκοτέχνως kăkotékhnōs			κᾰκοτεχνότερος kăkotekhnóteros			κᾰκοτεχνότᾰτος kăkotekhnótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κακότεχνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press