κακόμοιρος

Ancient Greek

Etymology

From κακο- (kako-, “bad”) +‎ μοῖρα (moîra, “fate, lot”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.kó.moi̯.ros/ → /kaˈko.my.ros/ → /kaˈko.mi.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.kó.moi̯.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈko.my.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈko.my.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈko.my.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈko.mi.ros/

Adjective

κᾰκόμοιρος • (kakómoiros) m or f (neuter κᾰκόμοιρον); second declension

1. ill-fated

   Synonyms: δῠ́σμορος (dúsmoros), δῠ́σποτμος (dúspotmos)

Declension

Second declension of κᾰκόμοιρος; κᾰκόμοιρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκόμοιρος kakómoiros	κᾰκόμοιρον kakómoiron		κᾰκομοίρω kakomoírō	κᾰκομοίρω kakomoírō		κᾰκόμοιροι kakómoiroi	κᾰκόμοιρᾰ kakómoira
Genitive		κᾰκομοίρου kakomoírou	κᾰκομοίρου kakomoírou		κᾰκομοίροιν kakomoíroin	κᾰκομοίροιν kakomoíroin		κᾰκομοίρων kakomoírōn	κᾰκομοίρων kakomoírōn
Dative		κᾰκομοίρῳ kakomoírōi	κᾰκομοίρῳ kakomoírōi		κᾰκομοίροιν kakomoíroin	κᾰκομοίροιν kakomoíroin		κᾰκομοίροις kakomoírois	κᾰκομοίροις kakomoírois
Accusative		κᾰκόμοιρον kakómoiron	κᾰκόμοιρον kakómoiron		κᾰκομοίρω kakomoírō	κᾰκομοίρω kakomoírō		κᾰκομοίρους kakomoírous	κᾰκόμοιρᾰ kakómoira
Vocative		κᾰκόμοιρε kakómoire	κᾰκόμοιρον kakómoiron		κᾰκομοίρω kakomoírō	κᾰκομοίρω kakomoírō		κᾰκόμοιροι kakómoiroi	κᾰκόμοιρᾰ kakómoira
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κᾰκομοίρως kakomoírōs			κᾰκομοιρότερος kakomoiróteros			κᾰκομοιρότᾰτος kakomoirótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κακόμοιρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κακόμοιρος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κακόμοιρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette