κακουμένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.kuː.mé.nɛːn/ → /ka.kuˈme.nin/ → /ka.kuˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.kuː.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.kuˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.kuˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.kuˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.kuˈme.nin/

Participle

κᾰκουμένην • (kakouménēn)

1. feminine accusative singular of κακούμενος (kakoúmenos)