κακοδοξία

Ancient Greek

Etymology

From κᾰκόδοξος (kakódoxos) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ko.dok.sí.aː/ → /ka.ko.ðokˈsi.a/ → /ka.ko.ðokˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ko.dok.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ko.dokˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ko.ðokˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ko.ðokˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ko.ðokˈsi.a/

Noun

κᾰκοδοξῐ́ᾱ • (kakodoxíā) f (genitive κᾰκοδοξῐ́ᾱς); first declension

1. bad reputation
2. false or evil doctrine

   Antonym: ὀρθοδοξῐ́ᾱ (orthodoxíā)

Declension

First declension of ἡ κᾰκοδοξῐ́ᾱ; τῆς κᾰκοδοξῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κᾰκοδοξῐ́ᾱ hē kakodoxíā	τὼ κᾰκοδοξῐ́ᾱ tṑ kakodoxíā	αἱ κᾰκοδοξῐ́αι hai kakodoxíai
Genitive	τῆς κᾰκοδοξῐ́ᾱς tês kakodoxíās	τοῖν κᾰκοδοξῐ́αιν toîn kakodoxíain	τῶν κᾰκοδοξῐῶν tôn kakodoxiôn
Dative	τῇ κᾰκοδοξῐ́ᾳ têi kakodoxíāi	τοῖν κᾰκοδοξῐ́αιν toîn kakodoxíain	ταῖς κᾰκοδοξῐ́αις taîs kakodoxíais
Accusative	τὴν κᾰκοδοξῐ́ᾱν tḕn kakodoxíān	τὼ κᾰκοδοξῐ́ᾱ tṑ kakodoxíā	τᾱ̀ς κᾰκοδοξῐ́ᾱς tā̀s kakodoxíās
Vocative	κᾰκοδοξῐ́ᾱ kakodoxíā	κᾰκοδοξῐ́ᾱ kakodoxíā	κᾰκοδοξῐ́αι kakodoxíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: cacodoxy

References

• “κακοδοξία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κακοδοξία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette