καθαιρομένω

See also: καθαιρομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tʰai̯.ro.mé.nɔː/ → /ka.θɛ.roˈme.no/ → /ka.θe.roˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰai̯.ro.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tʰɛ.roˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.θɛ.roˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.θe.roˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.θe.roˈme.no/

Participle

καθαιρομένω • (kathairoménō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of κᾰθαιρόμενος (kathairómenos)