καθαιρομένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tʰai̯.ro.mé.noi̯n/ → /ka.θɛ.roˈme.nyn/ → /ka.θe.roˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰai̯.ro.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tʰɛ.roˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.θɛ.roˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.θe.roˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.θe.roˈme.nin/

Participle

καθαιρομένοιν • (kathairoménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of κᾰθαιρόμενος (kathairómenos)