κάτταιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kát.tai̯n/ → /ˈkat.tɛn/ → /ˈka.ten/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kát.tai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkat.tɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkat.tɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkat.ten/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈka.ten/

Noun

κᾰ́τταιν • (káttain)

1. genitive/dative dual of κάττα (kátta)