θρέομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰré.o.mai̯/ → /ˈθre.o.mɛ/ → /ˈθre.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰré.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰre.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθre.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθre.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθre.o.me/

Verb

θρέομαι • (thréomai)

1. to cry aloud, shriek forth

Conjugation

   Present: θρέομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	θρέομαι	θρέῃ, θρέει	θρέεται	θρέεσθον	θρέεσθον	θρεόμεθᾰ	θρέεσθε	θρέονται
	subjunctive	θρέωμαι	θρέῃ	θρέηται	θρέησθον	θρέησθον	θρεώμεθᾰ	θρέησθε	θρέωνται
	optative	θρεοίμην	θρέοιο	θρέοιτο	θρέοισθον	θρεοίσθην	θρεοίμεθᾰ	θρέοισθε	θρέοιντο
	imperative		θρέου	θρεέσθω	θρέεσθον	θρεέσθων		θρέεσθε	θρεέσθων
infinitive						θρέεσθαι
participle	m					θρεόμενος
	f					θρεομένη
	n					θρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• θρῆνος (thrênos)
• θρόος (thróos)

Further reading

• θρέομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “θρέομαι”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “θρέομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press