θνᾴσκω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰnáːi̯s.kɔː/ → /ˈθnas.ko/ → /ˈθnas.ko/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰnáːi̯s.kɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰnas.ko/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθnas.ko/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθnas.ko/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθnas.ko/

Verb

θνᾴσκω • (thnā́iskō)

1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Verb

θνᾴσκω • (thnā́iskō)

1. Doric form of θνῄσκω (thnḗiskō)

Conjugation

   Present: θνάσκω, θνάσκομαι (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θνάσκω	θνάσκεις	θνάσκει	θνάσκετον	θνάσκετον	θνάσκομεν	θνάσκετε	θνάσκουσῐ(ν)
	subjunctive	θνάσκω	θνάσκῃς	θνάσκῃ	θνάσκητον	θνάσκητον	θνάσκωμεν	θνάσκητε	θνάσκωσῐ(ν)
	optative	θνάσκοιμῐ	θνάσκοις	θνάσκοι	θνάσκοιτον	θνασκοίτην	θνάσκοιμεν	θνάσκοιτε	θνάσκοιεν
	imperative		θνᾶσκε	θνασκέτω	θνάσκετον	θνασκέτων		θνάσκετε	θνασκόντων
middle/ passive	indicative	θνάσκομαι	θνάσκεαι	θνάσκεται	θνάσκεσθον	θνάσκεσθον	θνασκόμεθᾰ	θνάσκεσθε	θνάσκονται
	subjunctive	θνάσκωμαι	θνάσκηαι	θνάσκηται	θνάσκησθον	θνάσκησθον	θνασκώμεθᾰ	θνάσκησθε	θνάσκωνται
	optative	θνασκοίμην	θνάσκοιο	θνάσκοιτο	θνάσκοισθον	θνασκοίσθην	θνασκοίμεθᾰ	θνάσκοισθε	θνάσκοιντο
	imperative		θνάσκεο	θνασκέσθω	θνάσκεσθον	θνασκέσθων		θνάσκεσθε	θνασκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θνάσκειν				θνάσκεσθαι
participle	m	θνάσκων				θνασκόμενος
	f	θνάσκουσᾰ				θνασκομένη
	n	θνᾶσκον				θνασκόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: -ον, -όμην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-ον	-ες	-ε(ν)	-ετον	-έτην	-ομεν	-ετε	-ον
	subjunctive	θάνω	θάνῃς	θάνῃ	θάνητον	θάνητον	θάνωμεν	θάνητε	θάνωσῐ(ν)
	optative	θάνοιμῐ	θάνοις	θάνοι	θανεῖτον	θανείτην	θανεῖμεν	θανεῖτε	θανεῖεν
	imperative		θᾶνε	θανέτω	θάνετον	θανέτων		θάνετε	θανόντων
middle	indicative	-όμην	-εο	-ετο	-εσθον	-έσθην	-όμεθᾰ	-εσθε	-οντο
	subjunctive	θάνωμαι	θάνηαι	θάνηται	θάνησθον	θάνησθον	θανώμεθᾰ	θάνησθε	θάνωνται
	optative	θανοίμην	θάνοιο	θάνοιτο	θάνοισθον	θανοίσθην	θανοίμεθᾰ	θάνοισθε	θάνοιντο
	imperative		θάνεο	θανέσθω	θάνεσθον	θανέσθων		θάνεσθε	θανέσθων
		active			middle
infinitive		θανεῖν			θανέσθαι
participle	m	θανών			θανόμενος
	f	θανοῦσᾰ			θανομένη
	n	θανόν			θανόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: -ον, -όμην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-ον	-ες	-ε(ν)	-ετον	-έτην	-ομεν	-ετε	-ον
	subjunctive	θανόντω	θανόντῃς	θανόντῃ	θανόντητον	θανόντητον	θανόντωμεν	θανόντητε	θανόντωσῐ(ν)
	optative	θανόντοιμῐ	θανόντοις	θανόντοι	θανοντεῖτον	θανοντείτην	θανοντεῖμεν	θανοντεῖτε	θανοντεῖεν
	imperative		θάνοντε	θανοντέτω	θανόντετον	θανοντέτων		θανόντετε	θανοντόντων
middle	indicative	-όμην	-εο	-ετο	-εσθον	-έσθην	-όμεθᾰ	-εσθε	-οντο
	subjunctive	θανόντωμαι	θανόντηαι	θανόντηται	θανόντησθον	θανόντησθον	θανοντώμεθᾰ	θανόντησθε	θανόντωνται
	optative	θανοντοίμην	θανόντοιο	θανόντοιτο	θανόντοισθον	θανοντοίσθην	θανοντοίμεθᾰ	θανόντοισθε	θανόντοιντο
	imperative		θανόντεο	θανοντέσθω	θανόντεσθον	θανοντέσθων		θανόντεσθε	θανοντέσθων
		active			middle
infinitive		θανοντεῖν			θανοντέσθαι
participle	m	θανοντών			θανοντόμενος
	f	θανοντοῦσᾰ			θανοντομένη
	n	θανοντόν			θανοντόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θανούω, θανούομαι (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θανούω	θανούεις	θανούει	θανούετον	θανούετον	θανούομεν	θανούετε	θανούουσῐ(ν)
	optative	θανούοιμῐ	θανούοις	θανούοι	θανούοιτον	θανουοίτην	θανούοιμεν	θανούοιτε	θανούοιεν
middle	indicative	θανούομαι	θανούεαι	θανούεται	θανούεσθον	θανούεσθον	θανουόμεθᾰ	θανούεσθε	θανούονται
	optative	θανουοίμην	θανούοιο	θανούοιτο	θανούοισθον	θανουοίσθην	θανουοίμεθᾰ	θανούοισθε	θανούοιντο
		active			middle
infinitive		θανούειν			θανούεσθαι
participle	m	θανούων			θανουόμενος
	f	θανούουσᾰ			θανουομένη
	n	θανοῦον			θανουόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθνατᾰ (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθνατᾰ	τέθνατᾰς	τέθνατε(ν)	τεθνάτᾰτον	τεθνάτᾰτον	τεθνάτᾰμεν	τεθνάτᾰτε	τεθνάτᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθνάτω	τεθνάτῃς	τεθνάτῃ	τεθνάτητον	τεθνάτητον	τεθνάτωμεν	τεθνάτητε	τεθνάτωσῐ(ν)
	optative	τεθνάτοιμῐ, τεθνατοίην	τεθνάτοις, τεθνατοίης	τεθνάτοι, τεθνατοίη	τεθνάτοιτον	τεθνατοίτην	τεθνάτοιμεν	τεθνάτοιτε	τεθνάτοιεν
	imperative		τέθνατε	τεθνατέτω	τεθνάτετον	τεθνατέτων		τεθνάτετε	τεθνατόντων
		active
infinitive		τεθνατέναι
participle	m	τεθνατώς
	f	τεθνατυῖᾰ
	n	τεθνατός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τέθνᾰ (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέθνᾰ	τέθνᾰς	τέθνε(ν)	τέθνᾰτον	τέθνᾰτον	τέθνᾰμεν	τέθνᾰτε	τέθνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τέθνω	τέθνῃς	τέθνῃ	τέθνητον	τέθνητον	τέθνωμεν	τέθνητε	τέθνωσῐ(ν)
	optative	τέθνοιμῐ, τεθνοίην	τέθνοις, τεθνοίης	τέθνοι, τεθνοίη	τέθνοιτον	τεθνοίτην	τέθνοιμεν	τέθνοιτε	τέθνοιεν
	imperative		τέθνε	τεθνέτω	τέθνετον	τεθνέτων		τέθνετε	τεθνόντων
		active
infinitive		τεθνέναι
participle	m	τεθνώς
	f	τεθνυῖᾰ
	n	τεθνός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: τεθνάκοτᾰ (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τεθνάκοτᾰ	τεθνάκοτᾰς	τεθνάκοτε(ν)	τεθνακότᾰτον	τεθνακότᾰτον	τεθνακότᾰμεν	τεθνακότᾰτε	τεθνακότᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τεθνακότω	τεθνακότῃς	τεθνακότῃ	τεθνακότητον	τεθνακότητον	τεθνακότωμεν	τεθνακότητε	τεθνακότωσῐ(ν)
	optative	τεθνακότοιμῐ, τεθνακοτοίην	τεθνακότοις, τεθνακοτοίης	τεθνακότοι, τεθνακοτοίη	τεθνακότοιτον	τεθνακοτοίτην	τεθνακότοιμεν	τεθνακότοιτε	τεθνακότοιεν
	imperative		τεθνάκοτε	τεθνακοτέτω	τεθνακότετον	τεθνακοτέτων		τεθνακότετε	τεθνακοτόντων
		active
infinitive		τεθνακοτέναι
participle	m	τεθνακοτώς
	f	τεθνακοτυῖᾰ
	n	τεθνακοτός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• θνᾱτός (thnātós)

References

• “θνᾴσκω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θνᾴσκω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• θνᾴσκω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011