θανατόο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.na.tó.o/ → /θa.naˈto.o/ → /θa.naˈto.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.na.tó.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰa.naˈto.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θa.naˈto.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θa.naˈto.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θa.naˈto.o/

Noun

θᾰνᾰτόο • (thanatóo)

1. genitive singular of θᾰ́νᾰτος (thánatos)