θέλγω

Ancient Greek

Etymology

Unexplained. Several unconvincing hypotheses: that is related to Lithuanian žvelgiù (“to look at”) (connecting it as "enchanting by an evil look"); to Sanskrit ह्वरते (hvarate, “to turn, diverge”) with Greek enlargment -γ-; to Germanic words like Old English dolg (“wound, scar”) and Old High German tolg (“wound”), both from Proto-Germanic *dulgą.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰél.ɡɔː/ → /ˈθel.ɣo/ → /ˈθel.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰél.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰel.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθel.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθel.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθel.ɣo/

Verb

θέλγω • (thélgō)

1. to charm, enchant, bewitch

   Synonym: κηλέω (kēléō)

2. to cheat, cozen
3. to charm, beguile, deceive

Inflection

   Present: θέλγω, θέλγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θέλγω	θέλγεις	θέλγει	θέλγετον	θέλγετον	θέλγομεν	θέλγετε	θέλγουσῐ(ν)
	subjunctive	θέλγω	θέλγῃς	θέλγῃ	θέλγητον	θέλγητον	θέλγωμεν	θέλγητε	θέλγωσῐ(ν)
	optative	θέλγοιμῐ	θέλγοις	θέλγοι	θέλγοιτον	θελγοίτην	θέλγοιμεν	θέλγοιτε	θέλγοιεν
	imperative		θέλγε	θελγέτω	θέλγετον	θελγέτων		θέλγετε	θελγόντων
middle/ passive	indicative	θέλγομαι	θέλγῃ, θέλγει	θέλγεται	θέλγεσθον	θέλγεσθον	θελγόμεθᾰ	θέλγεσθε	θέλγονται
	subjunctive	θέλγωμαι	θέλγῃ	θέλγηται	θέλγησθον	θέλγησθον	θελγώμεθᾰ	θέλγησθε	θέλγωνται
	optative	θελγοίμην	θέλγοιο	θέλγοιτο	θέλγοισθον	θελγοίσθην	θελγοίμεθᾰ	θέλγοισθε	θέλγοιντο
	imperative		θέλγου	θελγέσθω	θέλγεσθον	θελγέσθων		θέλγεσθε	θελγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θέλγειν				θέλγεσθαι
participle	m	θέλγων				θελγόμενος
	f	θέλγουσᾰ				θελγομένη
	n	θέλγον				θελγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: θέλγεσκον, θελγεσκόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θέλγεσκον	θέλγεσκες	θέλγεσκε(ν)	θελγέσκετον	θελγεσκέτην	θελγέσκομεν	θελγέσκετε	θέλγεσκον
middle/ passive	indicative	θελγεσκόμην	θελγέσκου	θελγέσκετο	θελγέσκεσθον	θελγεσκέσθην	θελγεσκόμε(σ)θᾰ	θελγέσκεσθε	θελγέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: θέλξω, θέλξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θέλξω	θέλξεις	θέλξει	θέλξετον	θέλξετον	θέλξομεν	θέλξετε	θέλξουσῐ(ν)
	optative	θέλξοιμῐ	θέλξοις	θέλξοι	θέλξοιτον	θελξοίτην	θέλξοιμεν	θέλξοιτε	θέλξοιεν
middle	indicative	θέλξομαι	θέλξῃ, θέλξει	θέλξεται	θέλξεσθον	θέλξεσθον	θελξόμεθᾰ	θέλξεσθε	θέλξονται
	optative	θελξοίμην	θέλξοιο	θέλξοιτο	θέλξοισθον	θελξοίσθην	θελξοίμεθᾰ	θέλξοισθε	θέλξοιντο
		active			middle
infinitive		θέλξειν			θέλξεσθαι
participle	m	θέλξων			θελξόμενος
	f	θέλξουσᾰ			θελξομένη
	n	θέλξον			θελξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔθελξᾰ, ἐθελξᾰ́μην, ἐθέλχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθελξᾰ	ἔθελξᾰς	ἔθελξε(ν)	ἐθέλξᾰτον	ἐθελξᾰ́την	ἐθέλξᾰμεν	ἐθέλξᾰτε	ἔθελξᾰν
	subjunctive	θέλξω	θέλξῃς	θέλξῃ	θέλξητον	θέλξητον	θέλξωμεν	θέλξητε	θέλξωσῐ(ν)
	optative	θέλξαιμῐ	θέλξειᾰς, θέλξαις	θέλξειε(ν), θέλξαι	θέλξαιτον	θελξαίτην	θέλξαιμεν	θέλξαιτε	θέλξειᾰν, θέλξαιεν
	imperative		θέλξον	θελξᾰ́τω	θέλξᾰτον	θελξᾰ́των		θέλξᾰτε	θελξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐθελξᾰ́μην	ἐθέλξω	ἐθέλξᾰτο	ἐθέλξᾰσθον	ἐθελξᾰ́σθην	ἐθελξᾰ́μεθᾰ	ἐθέλξᾰσθε	ἐθέλξᾰντο
	subjunctive	θέλξωμαι	θέλξῃ	θέλξηται	θέλξησθον	θέλξησθον	θελξώμεθᾰ	θέλξησθε	θέλξωνται
	optative	θελξαίμην	θέλξαιο	θέλξαιτο	θέλξαισθον	θελξαίσθην	θελξαίμεθᾰ	θέλξαισθε	θέλξαιντο
	imperative		θέλξαι	θελξᾰ́σθω	θέλξᾰσθον	θελξᾰ́σθων		θέλξᾰσθε	θελξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐθέλχθην	ἐθέλχθης	ἐθέλχθη	ἐθέλχθητον	ἐθελχθήτην	ἐθέλχθημεν	ἐθέλχθητε	ἐθέλχθησᾰν
	subjunctive	θελχθῶ	θελχθῇς	θελχθῇ	θελχθῆτον	θελχθῆτον	θελχθῶμεν	θελχθῆτε	θελχθῶσῐ(ν)
	optative	θελχθείην	θελχθείης	θελχθείη	θελχθεῖτον, θελχθείητον	θελχθείτην, θελχθειήτην	θελχθεῖμεν, θελχθείημεν	θελχθεῖτε, θελχθείητε	θελχθεῖεν, θελχθείησᾰν
	imperative		θέλχθητῐ	θελχθήτω	θέλχθητον	θελχθήτων		θέλχθητε	θελχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		θέλξαι			θέλξᾰσθαι		θελχθῆναι
participle	m	θέλξᾱς			θελξᾰ́μενος		θελχθείς
	f	θέλξᾱσᾰ			θελξᾰμένη		θελχθεῖσᾰ
	n	θέλξᾰν			θελξᾰ́μενον		θελχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• δῐᾰθέλγω (dĭăthélgō)
• ἐπῐθέλγω (epĭthélgō)
• θέλγητρον (thélgētron)
• θέλγμᾰ (thélgmă)
• θελκτήρ (thelktḗr)
• θελκτήρῐον (thelktḗrĭon)
• θελκτήρῐος (thelktḗrĭos)
• θελκτῐκός (thelktĭkós)
• θέλκτρον (thélktron)
• θελξῐεπής (thelxĭepḗs)
• θελξῐ́μβροτος (thelxĭ́mbrotos)
• θελξῐμελής (thelxĭmelḗs)
• θελξῐ́νοος (thelxĭ́noos)
• θελξῐ́πῐκρος (thelxĭ́pĭkros)
• θέλξῐς (thélxĭs)
• θελξῐ́φρων (thelxĭ́phrōn)
• κᾰτᾰθέλγω (kătăthélgō)
• πᾰρᾰθέλγω (părăthélgō)

Further reading

• “θέλγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “θέλγω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “θέλγω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• θέλγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• θέλγω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN