ηὕροντο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛ̌ːu̯.ron.to/ → /ˈi.βron.to/ → /ˈi.vron.do/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛ̌ːu̯.ron.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)e̝w.ron.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈi.βron.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈi.vron.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈi.vron.do/

Verb

ηὕροντο • (hēúronto)

1. third-person plural aorist middle indicative of εὑρίσκω (heurískō)