ζυγοστάτης

Ancient Greek

Alternative forms

• ζυγοστάτᾱς (zugostátās) — Doric

Etymology

From ζυγόν (zugón, “scale”) +‎ ἵστημι (hístēmi, “settle”) +‎ -της (-tēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /zdy.ɡos.tá.tɛːs/ → /zy.ɣosˈta.tis/ → /zi.ɣosˈta.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /zdy.ɡos.tá.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /zy.ɡosˈta.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /zy.ɣosˈta.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /zy.ɣosˈta.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /zi.ɣosˈta.tis/

Noun

ζυγοστάτης • (zugostátēs) m (genitive ζυγοστάτου); first declension

1. public official in charge of weighing

Declension

First declension of ὁ ζυγοστάτης; τοῦ ζυγοστάτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ζυγοστάτης ho zugostátēs	τὼ ζυγοστάτᾱ tṑ zugostátā	οἱ ζυγοστάται hoi zugostátai
Genitive	τοῦ ζυγοστάτου toû zugostátou	τοῖν ζυγοστάταιν toîn zugostátain	τῶν ζυγοστατῶν tôn zugostatôn
Dative	τῷ ζυγοστάτῃ tôi zugostátēi	τοῖν ζυγοστάταιν toîn zugostátain	τοῖς ζυγοστάταις toîs zugostátais
Accusative	τὸν ζυγοστάτην tòn zugostátēn	τὼ ζυγοστάτᾱ tṑ zugostátā	τοὺς ζυγοστάτᾱς toùs zugostátās
Vocative	ζυγοστάτᾰ zugostáta	ζυγοστάτᾱ zugostátā	ζυγοστάται zugostátai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ζυγοστάτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ζυγοστάτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ζυγοστάτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette