ζείδωρος

Ancient Greek

Etymology

ζειά (zeiá, “spelt”) +‎ δῶρον (dôron, “gift”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /zděː.dɔː.ros/ → /ˈzi.ðo.ros/ → /ˈzi.ðo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /zděː.dɔː.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈzi.do.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈzi.ðo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈzi.ðo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈzi.ðo.ros/

Adjective

ζείδωρος • (zeídōros) m or f (neuter ζείδωρον); second declension

1. spelt-giving

Declension

Second declension of ζείδωρος; ζείδωρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ζείδωρος zeídōros	ζείδωρον zeídōron		ζειδώρω zeidṓrō	ζειδώρω zeidṓrō		ζείδωροι zeídōroi	ζείδωρᾰ zeídōră
Genitive		ζειδώρου zeidṓrou	ζειδώρου zeidṓrou		ζειδώροιν zeidṓroin	ζειδώροιν zeidṓroin		ζειδώρων zeidṓrōn	ζειδώρων zeidṓrōn
Dative		ζειδώρῳ zeidṓrōi	ζειδώρῳ zeidṓrōi		ζειδώροιν zeidṓroin	ζειδώροιν zeidṓroin		ζειδώροις zeidṓrois	ζειδώροις zeidṓrois
Accusative		ζείδωρον zeídōron	ζείδωρον zeídōron		ζειδώρω zeidṓrō	ζειδώρω zeidṓrō		ζειδώρους zeidṓrous	ζείδωρᾰ zeídōră
Vocative		ζείδωρε zeídōre	ζείδωρον zeídōron		ζειδώρω zeidṓrō	ζειδώρω zeidṓrō		ζείδωροι zeídōroi	ζείδωρᾰ zeídōră
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ζειδώρως zeidṓrōs			ζειδωρότερος zeidōróteros			ζειδωρότᾰτος zeidōrótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• ζείδωρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ζείδωρος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ζείδωρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press