εὐχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.kʰó.me.nos/ → /eɸˈxo.me.nos/ → /efˈxo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.kʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ewˈkʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸˈxo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /efˈxo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /efˈxo.me.nos/

Participle

εὐχόμενος • (eukhómenos) m (feminine εὐχομένη, neuter εὐχόμενον); first/second declension

1. present middle participle of εὔχομαι (eúkhomai)

Declension

First and second declension of εὐχόμενος; εὐχομένη; εὐχόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		εὐχόμενος eukhómenos	εὐχομένη eukhoménē	εὐχόμενον eukhómenon		εὐχομένω eukhoménō	εὐχομένᾱ eukhoménā	εὐχομένω eukhoménō		εὐχόμενοι eukhómenoi	εὐχόμεναι eukhómenai	εὐχόμενᾰ eukhómenă
Genitive		εὐχομένου eukhoménou	εὐχομένης eukhoménēs	εὐχομένου eukhoménou		εὐχομένοιν eukhoménoin	εὐχομέναιν eukhoménain	εὐχομένοιν eukhoménoin		εὐχομένων eukhoménōn	εὐχομένων eukhoménōn	εὐχομένων eukhoménōn
Dative		εὐχομένῳ eukhoménōi	εὐχομένῃ eukhoménēi	εὐχομένῳ eukhoménōi		εὐχομένοιν eukhoménoin	εὐχομέναιν eukhoménain	εὐχομένοιν eukhoménoin		εὐχομένοις eukhoménois	εὐχομέναις eukhoménais	εὐχομένοις eukhoménois
Accusative		εὐχόμενον eukhómenon	εὐχομένην eukhoménēn	εὐχόμενον eukhómenon		εὐχομένω eukhoménō	εὐχομένᾱ eukhoménā	εὐχομένω eukhoménō		εὐχομένους eukhoménous	εὐχομένᾱς eukhoménās	εὐχόμενᾰ eukhómenă
Vocative		εὐχόμενε eukhómene	εὐχομένη eukhoménē	εὐχόμενον eukhómenon		εὐχομένω eukhoménō	εὐχομένᾱ eukhoménā	εὐχομένω eukhoménō		εὐχόμενοι eukhómenoi	εὐχόμεναι eukhómenai	εὐχόμενᾰ eukhómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		εὐχομένως eukhoménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.