εὐεργέτου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.er.ɡé.tuː/ → /e.βerˈʝe.tu/ → /e.verˈʝe.tu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.er.ɡé.tuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.werˈɡe.tu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.βerˈʝe.tu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.verˈʝe.tu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.verˈʝe.tu/

Noun

εὐεργέτου • (euergétou)

1. genitive singular of εὐεργέτης (euergétēs)