εἴκελος

Ancient Greek

Alternative forms

ἴκελος (íkelos) — poetic, Ionic

Etymology

From Proto-Indo-European *weyk- (“to become equal”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /wěː.ke.los/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈi.ke.los/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈi.ce.los/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈi.ce.los/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈi.ce.los/

Adjective

εἴκελος • (eíkelos) m (feminine εἰκέλη, neuter εἴκελον); first/second declension

like, similar, resembling (followed by the dative)

Declension

First and second declension of εἴκελος; εἰκέλη; εἴκελον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	εἴκελος eíkelos	εἰκέλη eikélē	εἴκελον eíkelon	εἰκέλω eikélō	εἰκέλᾱ eikélā	εἰκέλω eikélō	εἴκελοι eíkeloi	εἴκελαι eíkelai	εἴκελᾰ eíkela
Genitive	εἰκέλου eikélou	εἰκέλης eikélēs	εἰκέλου eikélou	εἰκέλοιν eikéloin	εἰκέλαιν eikélain	εἰκέλοιν eikéloin	εἰκέλων eikélōn	εἰκέλων eikélōn	εἰκέλων eikélōn
Dative	εἰκέλῳ eikélōi	εἰκέλῃ eikélēi	εἰκέλῳ eikélōi	εἰκέλοιν eikéloin	εἰκέλαιν eikélain	εἰκέλοιν eikéloin	εἰκέλοις eikélois	εἰκέλαις eikélais	εἰκέλοις eikélois
Accusative	εἴκελον eíkelon	εἰκέλην eikélēn	εἴκελον eíkelon	εἰκέλω eikélō	εἰκέλᾱ eikélā	εἰκέλω eikélō	εἰκέλους eikélous	εἰκέλᾱς eikélās	εἴκελᾰ eíkela
Vocative	εἴκελε eíkele	εἰκέλη eikélē	εἴκελον eíkelon	εἰκέλω eikélō	εἰκέλᾱ eikélā	εἰκέλω eikélō	εἴκελοι eíkeloi	εἴκελαι eíkelai	εἴκελᾰ eíkela
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	εἰκέλως eikélōs			εἰκελώτερος eikelṓteros			εἰκελώτᾰτος eikelṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ἀγαθείκελος (agatheíkelos)
ἀνδρείκελος (andreíkelos)
ἀνθρωποείκελος (anthrōpoeíkelos)
βροτοείκελος (brotoeíkelos)
ἐπιείκελος (epieíkelos)
θείκελος (theíkelos)
θεοείκελος (theoeíkelos)
πανείκελος (paneíkelos)
προσείκελος (proseíkelos)

Related terms

εἰκός (eikós)
ἔοικα (éoika)