εἰσορόωντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eː.so.ró.ɔːn.ta/ → /i.soˈro.on.ta/ → /i.soˈro.on.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.so.ró.ɔːn.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /i.soˈro.on.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.soˈro.on.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.soˈro.on.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.soˈro.on.da/

Participle

εἰσορόωντᾰ • (eisoróōntă)

1. inflection of εἰσορόων (eisoróōn):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural