εἰπόντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eː.pón.ta/ → /iˈpon.ta/ → /iˈpon.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.pón.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈpon.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈpon.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈpon.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpon.da/

Participle

εἰπόντᾰ • (eipónta)

1. inflection of εἰπών (eipṓn):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural