εἰδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eː.dó.me.nos/ → /iˈðo.me.nos/ → /iˈðo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eː.dó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈdo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðo.me.nos/

Participle

εἰδόμενος • (eidómenos) m (feminine εἰδομένη, neuter εἰδόμενον); first/second declension

1. present middle participle of εἴδομαι (eídomai)

Declension

First and second declension of εἰδόμενος; εἰδομένη; εἰδόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		εἰδόμενος eidómenos	εἰδομένη eidoménē	εἰδόμενον eidómenon		εἰδομένω eidoménō	εἰδομένᾱ eidoménā	εἰδομένω eidoménō		εἰδόμενοι eidómenoi	εἰδόμεναι eidómenai	εἰδόμενᾰ eidómenă
Genitive		εἰδομένου eidoménou	εἰδομένης eidoménēs	εἰδομένου eidoménou		εἰδομένοιν eidoménoin	εἰδομέναιν eidoménain	εἰδομένοιν eidoménoin		εἰδομένων eidoménōn	εἰδομένων eidoménōn	εἰδομένων eidoménōn
Dative		εἰδομένῳ eidoménōi	εἰδομένῃ eidoménēi	εἰδομένῳ eidoménōi		εἰδομένοιν eidoménoin	εἰδομέναιν eidoménain	εἰδομένοιν eidoménoin		εἰδομένοις eidoménois	εἰδομέναις eidoménais	εἰδομένοις eidoménois
Accusative		εἰδόμενον eidómenon	εἰδομένην eidoménēn	εἰδόμενον eidómenon		εἰδομένω eidoménō	εἰδομένᾱ eidoménā	εἰδομένω eidoménō		εἰδομένους eidoménous	εἰδομένᾱς eidoménās	εἰδόμενᾰ eidómenă
Vocative		εἰδόμενε eidómene	εἰδομένη eidoménē	εἰδόμενον eidómenon		εἰδομένω eidoménō	εἰδομένᾱ eidoménā	εἰδομένω eidoménō		εἰδόμενοι eidómenoi	εἰδόμεναι eidómenai	εἰδόμενᾰ eidómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		εἰδομένως eidoménōs				εἰδομενώτερος eidomenṓteros				εἰδομενώτᾰτος eidomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.