δευτεραγωνιστής

Ancient Greek

Etymology

From δεύτερος (deúteros) +‎ ᾰ̓γωνῐστής (agōnistḗs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /deu̯.te.ra.ɡɔː.nis.tɛ̌ːs/ → /ðeɸ.te.ra.ɣo.nisˈtis/ → /ðef.te.ra.ɣo.nisˈtis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /deu̯.te.ra.ɡɔː.nis.tɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dew.te.ra.ɡo.nisˈte̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðeɸ.te.ra.ɣo.nisˈtis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðef.te.ra.ɣo.nisˈtis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðef.te.ra.ɣo.nisˈtis/

Noun

δευτερᾰγωνῐστής • (deuteragōnistḗs) m (genitive δευτερᾰγωνῐστοῦ); first declension

1. (theater) supporting actor, deuteragonist

Inflection

First declension of ὁ δευτερᾰγωνῐστής; τοῦ δευτερᾰγωνῐστοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ δευτερᾰγωνῐστής ho deuteragōnistḗs	τὼ δευτερᾰγωνῐστᾱ́ tṑ deuteragōnistā́	οἱ δευτερᾰγωνῐσταί hoi deuteragōnistaí
Genitive	τοῦ δευτερᾰγωνῐστοῦ toû deuteragōnistoû	τοῖν δευτερᾰγωνῐσταῖν toîn deuteragōnistaîn	τῶν δευτερᾰγωνῐστῶν tôn deuteragōnistôn
Dative	τῷ δευτερᾰγωνῐστῇ tôi deuteragōnistêi	τοῖν δευτερᾰγωνῐσταῖν toîn deuteragōnistaîn	τοῖς δευτερᾰγωνῐσταῖς toîs deuteragōnistaîs
Accusative	τὸν δευτερᾰγωνῐστήν tòn deuteragōnistḗn	τὼ δευτερᾰγωνῐστᾱ́ tṑ deuteragōnistā́	τοὺς δευτερᾰγωνῐστᾱ́ς toùs deuteragōnistā́s
Vocative	δευτερᾰγωνῐστᾰ́ deuteragōnistá	δευτερᾰγωνῐστᾱ́ deuteragōnistā́	δευτερᾰγωνῐσταί deuteragōnistaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: deutéragoniste (learned)
• Greek: δευτεραγωνιστής (defteragonistís)

See also

• ᾰ̓γωνῐστής (agōnistḗs)
• ᾰ̓ντᾰγωνῐστής (antagōnistḗs)

Further reading

• “δευτεραγωνιστής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δευτεραγωνιστής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette