δεσπότην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /des.pó.tɛːn/ → /ðesˈpo.tin/ → /ðesˈpo.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /des.pó.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /desˈpo.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðesˈpo.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðesˈpo.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðesˈpo.tin/

Noun

δεσπότην • (despótēn)

1. accusative singular of δεσπότης (despótēs)