δεδουλωμένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /de.duː.lɔː.mé.nuːs/ → /ðe.ðu.loˈme.nus/ → /ðe.ðu.loˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.duː.lɔː.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /de.du.loˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðe.ðu.loˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðe.ðu.loˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðe.ðu.loˈme.nus/

Participle

δεδουλωμένους • (dedoulōménous)

1. masculine accusative plural of δεδουλωμένος (dedoulōménos)