δαμείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /da.měːs/ → /ðaˈmis/ → /ðaˈmis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /da.měːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /daˈmis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðaˈmis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðaˈmis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðaˈmis/

Participle

δᾰμείς • (dămeís) m (feminine δᾰμεῖσᾰ, neuter δᾰμέν); first/third declension

1. aorist passive participle of δαμάζω (damázō)

Declension

First and third declension of δᾰμείς; δᾰμεῖσᾰ; δᾰμέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δᾰμείς dămeís	δᾰμεῖσᾰ dămeîsă	δᾰμέν dămén		δᾰμέντε dăménte	δᾰμείσᾱ dămeísā	δᾰμέντε dăménte		δᾰμέντες dăméntes	δᾰμεῖσαι dămeîsai	δᾰμέντᾰ dăméntă
Genitive		δᾰμέντος dăméntos	δᾰμείσης dămeísēs	δᾰμέντος dăméntos		δᾰμέντοιν dăméntoin	δᾰμείσαιν dămeísain	δᾰμέντοιν dăméntoin		δᾰμέντων dăméntōn	δᾰμεισῶν dămeisôn	δᾰμέντων dăméntōn
Dative		δᾰμέντῐ dăméntĭ	δᾰμείσῃ dămeísēi	δᾰμέντῐ dăméntĭ		δᾰμέντοιν dăméntoin	δᾰμείσαιν dămeísain	δᾰμέντοιν dăméntoin		δᾰμεῖσῐ / δᾰμεῖσῐν dămeîsĭ(n)	δᾰμείσαις dămeísais	δᾰμεῖσῐ / δᾰμεῖσῐν dămeîsĭ(n)
Accusative		δᾰμέντᾰ dăméntă	δᾰμεῖσᾰν dămeîsăn	δᾰμέν dămén		δᾰμέντε dăménte	δᾰμείσᾱ dămeísā	δᾰμέντε dăménte		δᾰμέντᾰς dăméntăs	δᾰμείσᾱς dămeísās	δᾰμέντᾰ dăméntă
Vocative		δᾰμείς dămeís	δᾰμεῖσᾰ dămeîsă	δᾰμέν dămén		δᾰμέντε dăménte	δᾰμείσᾱ dămeísā	δᾰμέντε dăménte		δᾰμέντες dăméntes	δᾰμεῖσαι dămeîsai	δᾰμέντᾰ dăméntă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δᾰμέντως dăméntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.