γεραρός

Ancient Greek

Etymology

From unattested *γέραρ, parallel form of γέρας n (géras, “gift, reward”).^[1] Morphologically, stem γερ- + -αρός (-arós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ra.rós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.raˈros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.raˈros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.raˈros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.raˈros/

Adjective

γερᾰρός • (gerarós) m (feminine γερᾰρᾱ́, neuter γερᾰρόν); first/second declension

of reverend bearing, majestic, honorable

Inflection

First and second declension of γερᾰρός; γερᾰρᾱ́; γερᾰρόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γερᾰρός gerarós	γερᾰρᾱ́ gerarā́	γερᾰρόν gerarón	γερᾰρώ gerarṓ	γερᾰρᾱ́ gerarā́	γερᾰρώ gerarṓ	γερᾰροί geraroí	γερᾰραί geraraí	γερᾰρᾰ́ gerará
Genitive	γερᾰροῦ geraroû	γερᾰρᾶς gerarâs	γερᾰροῦ geraroû	γερᾰροῖν geraroîn	γερᾰραῖν geraraîn	γερᾰροῖν geraroîn	γερᾰρῶν gerarôn	γερᾰρῶν gerarôn	γερᾰρῶν gerarôn
Dative	γερᾰρῷ gerarôi	γερᾰρᾷ gerarâi	γερᾰρῷ gerarôi	γερᾰροῖν geraroîn	γερᾰραῖν geraraîn	γερᾰροῖν geraroîn	γερᾰροῖς geraroîs	γερᾰραῖς geraraîs	γερᾰροῖς geraroîs
Accusative	γερᾰρόν gerarón	γερᾰρᾱ́ν gerarā́n	γερᾰρόν gerarón	γερᾰρώ gerarṓ	γερᾰρᾱ́ gerarā́	γερᾰρώ gerarṓ	γερᾰρούς geraroús	γερᾰρᾱ́ς gerarā́s	γερᾰρᾰ́ gerará
Vocative	γερᾰρέ geraré	γερᾰρᾱ́ gerarā́	γερᾰρόν gerarón	γερᾰρώ gerarṓ	γερᾰρᾱ́ gerarā́	γερᾰρώ gerarṓ	γερᾰροί geraroí	γερᾰραί geraraí	γερᾰρᾰ́ gerará
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γερᾰρῶς gerarôs			γερᾰρώτερος gerarṓteros			γερᾰρώτᾰτος gerarṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

^ "γεραρός", "γέρας" - γεραρός - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre