γεννησάντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.nɛː.sán.toi̯n/ → /ʝen.niˈsan.tyn/ → /ʝe.niˈsan.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sán.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝ˈsan.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.niˈsan.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.niˈsan.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈsan.din/

Participle

γεννησάντοιν • (gennēsántoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of γεννήσᾱς (gennḗsās)