γεγενημένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.noi̯s/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nys/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nis/

Participle

γεγενημένοις • (gegenēménois)

1. masculine/neuter dative plural of γεγενημένος (gegenēménos)