γεγενημένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nɛːn/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nin/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nin/

Participle

γεγενημένην • (gegenēménēn)

1. feminine accusative singular of γεγενημένος (gegenēménos)