βουμελία

Ancient Greek

Alternative forms

• βουμέλιος (boumélios)

Etymology

From βοῦς (boûs, “ox”) +‎ μελία (melía, “manna ash”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /buː.me.lí.aː/ → /βu.meˈli.a/ → /vu.meˈli.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /buː.me.lí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /bu.meˈli.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βu.meˈli.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vu.meˈli.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vu.meˈli.a/

Noun

βουμελῐ́ᾱ • (boumelĭ́ā) f (genitive βουμελῐ́ᾱς); first declension

1. common ash (Fraxinus excelsior)

Inflection

First declension of ἡ βουμελῐ́ᾱ; τῆς βουμελῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ βουμελῐ́ᾱ hē boumelĭ́ā	τὼ βουμελῐ́ᾱ tṑ boumelĭ́ā	αἱ βουμελῐ́αι hai boumelĭ́ai
Genitive	τῆς βουμελῐ́ᾱς tês boumelĭ́ās	τοῖν βουμελῐ́αιν toîn boumelĭ́ain	τῶν βουμελῐῶν tôn boumelĭôn
Dative	τῇ βουμελῐ́ᾳ têi boumelĭ́āi	τοῖν βουμελῐ́αιν toîn boumelĭ́ain	ταῖς βουμελῐ́αις taîs boumelĭ́ais
Accusative	τὴν βουμελῐ́ᾱν tḕn boumelĭ́ān	τὼ βουμελῐ́ᾱ tṑ boumelĭ́ā	τᾱ̀ς βουμελῐ́ᾱς tā̀s boumelĭ́ās
Vocative	βουμελῐ́ᾱ boumelĭ́ā	βουμελῐ́ᾱ boumelĭ́ā	βουμελῐ́αι boumelĭ́ai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “βουμελία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “βουμελία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• βουμέλιος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)