βαλανηφάγος

Ancient Greek

Etymology

From βάλανος (bálanos, “acorn”) +‎ -φάγος (-phágos, “eater”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ba.la.nɛː.pʰá.ɡos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ba.la.ne̝ˈpʰa.ɡos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /βa.la.niˈɸa.ɣos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /va.la.niˈfa.ɣos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /va.la.niˈfa.ɣos/

Adjective

βᾰλᾰνηφᾰ́γος • (balanēphágos) m or f (neuter βᾰλᾰνηφᾰ́γου); second declension

acorn-eating

Inflection

Second declension of βᾰλᾰνηφᾰ́γος; βᾰλᾰνηφᾰ́γον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	βᾰλᾰνηφᾰ́γος balanēphágos	βᾰλᾰνηφᾰ́γον balanēphágon	βᾰλᾰνηφᾰ́γω balanēphágō	βᾰλᾰνηφᾰ́γω balanēphágō	βᾰλᾰνηφᾰ́γοι balanēphágoi	βᾰλᾰνηφᾰ́γᾰ balanēphága
Genitive	βᾰλᾰνηφᾰ́γου balanēphágou	βᾰλᾰνηφᾰ́γου balanēphágou	βᾰλᾰνηφᾰ́γοιν balanēphágoin	βᾰλᾰνηφᾰ́γοιν balanēphágoin	βᾰλᾰνηφᾰ́γων balanēphágōn	βᾰλᾰνηφᾰ́γων balanēphágōn
Dative	βᾰλᾰνηφᾰ́γῳ balanēphágōi	βᾰλᾰνηφᾰ́γῳ balanēphágōi	βᾰλᾰνηφᾰ́γοιν balanēphágoin	βᾰλᾰνηφᾰ́γοιν balanēphágoin	βᾰλᾰνηφᾰ́γοις balanēphágois	βᾰλᾰνηφᾰ́γοις balanēphágois
Accusative	βᾰλᾰνηφᾰ́γον balanēphágon	βᾰλᾰνηφᾰ́γον balanēphágon	βᾰλᾰνηφᾰ́γω balanēphágō	βᾰλᾰνηφᾰ́γω balanēphágō	βᾰλᾰνηφᾰ́γους balanēphágous	βᾰλᾰνηφᾰ́γᾰ balanēphága
Vocative	βᾰλᾰνηφᾰ́γε balanēpháge	βᾰλᾰνηφᾰ́γον balanēphágon	βᾰλᾰνηφᾰ́γω balanēphágō	βᾰλᾰνηφᾰ́γω balanēphágō	βᾰλᾰνηφᾰ́γοι balanēphágoi	βᾰλᾰνηφᾰ́γᾰ balanēphága
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“βαλανηφάγος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“βαλανηφάγος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
βαλανηφάγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
βαλανηφάγος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)