βέρεδος

Ancient Greek

Alternative forms

• βέρηδος (bérēdos), βέραιδος (béraidos), βέρηδον (bérēdon), βέρεδον (béredon), βέραιδον (béraidon), βέριδον (béridon), βήριδον (bḗridon)

Etymology

Borrowed from Latin verēdus, itself from Gaulish *werēdos.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bé.re.dos/ → /ˈβe.re.ðos/ → /ˈve.re.ðos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bé.re.dos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈbe.re.dos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈβe.re.ðos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈve.re.ðos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈve.re.ðos/

Noun

βέρεδος • (béredos) m (genitive βερέδου); second declension

1. veredus, posthorse

Inflection

Second declension of ὁ βέρεδος; τοῦ βερέδου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ βέρεδος ho béredos	τὼ βερέδω tṑ berédō	οἱ βέρεδοι hoi béredoi
Genitive	τοῦ βερέδου toû berédou	τοῖν βερέδοιν toîn berédoin	τῶν βερέδων tôn berédōn
Dative	τῷ βερέδῳ tôi berédōi	τοῖν βερέδοιν toîn berédoin	τοῖς βερέδοις toîs berédois
Accusative	τὸν βέρεδον tòn béredon	τὼ βερέδω tṑ berédō	τοὺς βερέδους toùs berédous
Vocative	βέρεδε bérede	βερέδω berédō	βέρεδοι béredoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• βερέδιος (berédios)
• βερεδάριος (beredários)

Descendants

• → Arabic: بَرِيد (barīd)

Further reading

• “βέρεδος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• βέρεδος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βέρεδος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)